The Hope

Eeuwig jonge en studentikoze Mark was veelbelovend. Ik zag zowaar wat Clintontrekjes: geen persoonlijke aanvallen maar 'het is de inhoud Rita!'. Dat zei Bill ook altijd. Net als de wonderboy uit Arkansas een onverwoestbare optimist met een zonnige glimlach. En ook al als Bill: een uitstekend debater verslaafd aan politiek.

De jaren daarna werd aan Rutte getwijfeld. Was hij wel zo'n groot politiek talent? Of was hij meer een tussenpaus in een tijd dat de VVD geen sterkere leider naar voren kon schuiven?

Maar ziedaar: de Comeback Kid is er opeens. Hij heeft zich, net als Clinton destijds, een ruim politiek speelveld toegeëigend. Als progressieve babyboomer voerde Clinton uiteindelijk een groot deel van de Republikeinse agenda uit.

En kijk eens naar Mark. Volgens zijn vrienden heeft hij een D66-hart. Nu zal hij als premier een deel van de Wilders-agenda uitvoeren.

In de Verenigde Staten trekt de populistische anti-establishmentkandidaat Sarah Palin als een grizzly-beer door het land. Overal eet zij tegenstanders op en baart zij nieuwe welpjes.

Onze Geert verovert ook miljoenen met zijn 'grassroots' beweging. Maar Mark heeft hem gekooid. Af en toe zal hij uitbreken. Dat is zeker. Clinton had in Dick Morris zijn sluwe strateeg goed thuis in de machiavellistische kneepjes van het vak. Maxime Verhagen is de dompteur die Wilders wel zal temmen. Mark lacht alvast de tanden bloot.

'Meneer Rutte, u bent geen Bill Clinton', kunnen tegenstanders hem toebijten in debatten. En anders dan Bill regeert Rutte in economisch moeilijke tijden. De wereldeconomie, waar Nederland zo weinig invloed op heeft, zal nog wat verder afglijden. Maar dan, als in een natuurwet, gaat de weg omhoog. 'Ik heb er altijd in geloofd', zal Mark uitroepen.

Les 1 uit het Clintonhandboek: 'De toekomst is met de optimisten!' In het zakenleven, in de politiek. Mark is een kind van Bill. Clinton kwam uit 'Hope'. Rutte uit Den Haag. Voortaan dus 'The Hope'.